Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

style in line

Ανοίγοντας την τηλεόραση τα   πρωινά βλέπω το ίδιο μοτίβο να κυριαρχεί σε όποιο κανάλι και αν γυρίσω : μια ξανθιά (κατά προτίμηση βαμμένη)  χαζοχαρούμενη  και από δίπλα της ένας τυπάκος με γυαλιά που νομίζει ότι έχει χιούμορ. Τα πράγματα δεν αλλάζουν και πολύ στην συνέχεια καθώς περπατώντας στον δρόμο   βλέπω εκατοντάδες παρόμοιες κοπελίτσες που μοιάζουν σαν να έχουν βγει από εργοστάσιο μαζικής παραγωγής,  τσάντα κρατημένη με τον ίδιο περίοπτο τρόπο, γυαλιά ηλίου και  ίδιες μποτούλες  ( συγκεκριμένα Ugg). Οκ, γνωρίζω ότι ο άνθρωπος έχει την τάση να μιμείται τους γύρω του αλλά μήπως έχει παραγίνει το κακό;! Εκπλήσσομαι με τον αριθμό των ατόμων  οι οποίοι είναι έτοιμοι να δεχθούν και να ακολουθήσουν οποιοδήποτε πρότυπο  lifestyle  προωθείται από την tv και όχι μόνο. Με τον όρο lifestyle αναφερόμαστε εδώ σε  έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής ο οποίος περιλαμβάνει μουσική, διασκέδαση, fashion icons κλπ., πράγματα τα οποία κυρίως πηγάζουν από την αμερικάνικη κουλτούρα που υπερισχύει έναντι των υπολοίπων στις σύγχρονες κοινωνίες .


Ο 21ος αιώνας χαρακτηρίζεται  ως αιώνας του υπέρ-καταναλωτισμού και αυτό γιατί τις τελευταίες δεκαετίες   έχει καταστεί δυνατή η μαζική παραγωγή και σχεδόν αμέσως η ανάπτυξη  τρόπων για την «σωστή» διαχείριση και προώθηση των προϊόντων προς στο κοινό. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την ανάπτυξη των μέσων επικοινωνίας οδήγησαν στην εμπορευματοποίηση πολλών πτυχών του πολιτισμού και ταυτόχρονα στην κατασκευή ενός lifestyle με εμφανές καταναλωτικό προφίλ  το οποίο είναι προορισμένο να βρει μαζική απήχηση.  Το χολιγουντιανό star system  είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πρακτικής καθώς  αποτελεί  μια βιομηχανία η οποία «επιβάλλει» τα δικά της πρότυπα  στον υπόλοιπο κόσμο. Trendy it girls, extravaganzas του θεάματος, δήθεν style icons λανσάρουν ένα προϊόν το οποίο τρέχουν όλες, αποτυχημένα συνήθως, να μιμηθούν. Σειρές τύπου sex and the city προβάλλουν μια γυναίκα καταναλώτρια  που υποκλίνεται μπροστά σε ένα επώνυμο ζευγάρι παπούτσια ενώ κρατάει σαν λάβαρο την  τσάντα που μόλις αγόρασε και όλα αυτά μέσα σε έναν γυάλινο κόσμο που απέχει χιλιόμετρα από την πραγματικότητα . Έτσι δεν είναι λίγες εκείνες  που έφτασαν  να θαυμάζουν την Paris Hilton και να πιστεύουν πως μια Louis  ( ή έστω μία απομίμηση)  θα τους χαρίσει τον πολυπόθητο  «αέρα» που επιθυμούν.

 Είναι λίγο αστείο να σκέφτεται κανείς ότι υπάρχει κόσμος ο οποίος πασχίζει τόσο πολύ να ξεχωρίσει ,να τραβήξει την προσοχή και στο τέλος το μόνο που καταφέρνει είναι να γίνει μία πιστή αντιγραφή άλλων ομοίων του οι οποίοι με την σειρά τους προσπαθούσαν για το ίδιο. Η μαζικοποιημένη νοοτροπία  γίνεται εμφανής παντού, στα ρούχα, στα μαλλιά, στην διασκέδαση, ακόμα  και στην συμπεριφορά (haagen dazs και μελό ταινίες  στον καναπέ όταν μας φτύνει το αγόρι). Υπάρχει τίποτα αυθεντικό σε όλα αυτά; Κάνουν ποτέ κάτι επειδή είναι επιλογή τους και όχι επειδή τους το επιβάλλει μια ψευτοκουλτούρα;

Όλοι γινόμαστε καθημερινά δέκτες αυτής της πολιτισμικής επιβολής αλλά η ουσία έγκειται στην αντιστάσεις του καθενός, στο εάν και κατά πόσο διαθέτει την ανάλογη κουλτούρα ώστε να μην άγεται και φέρεται  από την αγορά και να μπορέσει να  διατηρήσει την διαφορετικότητά του, γιατί η διαφορετικότητα αυτή είναι που κάνει κάποιον να ξεχωρίζει και να παραμένει αυθεντικός όχι μόνο στο στυλ αλλά και σε όλες τις πτυχές της ζωής του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού αποτελεί μία προσωπικότητα η οποία με  την αυθεντικότητα και την εκκεντρική οπτική  της  κατάφερε να επηρεάσει τον διεθνή χώρο της μόδας και όχι μόνο. Αναφέρομαι στην 88χρονη σήμερα Iris  Apfel,  η οποία δικαίως έχει χαρακτηριστεί ιέρεια του στυλ καθώς  αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς σχεδιαστές , έχει φιλοξενηθεί στις σελίδες των περιοδικών Vogue και new york times , έχει τοποθετηθεί κούκλα της στις βιτρίνες των πολυκαταστημάτων Barneys ενώ το Ινστιτούτο Κοστουμιών του Μητροπολιτικού  Μουσείου, φιλοξένησε 80 κομμάτια από την τεράστια γκαρνταρόμπα της. Η Apfel  έχει δηλώσει ότι αρνείται να δώσει 700 ευρώ για μια τσάντα, όπως και όχι παραπάνω από 15 δολάρια για ένα τζιν παντελόνι (!) υποστηρίζοντας ότι η  μαγεία βρίσκεται στο να ψάχνει κανείς ρούχα σε προσιτές τιμές και να συνθέτει ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο style.