Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

5 πράγματα που μου αρέσουν στην Αθήνα.




 Μου αρέσει η ανωνυμία. Μπορεί να ακούγεται λίγο οξύμωρο αλλά αισθάνομαι πολύ καλά γνωρίζοντας πως... δεν με γνωρίζει κανείς. Χαίρομαι που δεν έχω γειτονιά και δεν χρειάζεται να ανησυχώ μήπως με παραξηγήσει ο τάδε ή ο δείνα αν κάποιο βράδυ ακουγονται συνέχεια μουσική και φωνές απο το διαμερισμά μου ή αν γυρίσω μεθυσμένη ή αν απλώνω περίεργα τα ρούχα μου. 

Μου αρέσει ο Λόφος του Στρέφη. Είναι ένα μέρος όπου μπορείς πραγματικά να ξεφεύγεις. 5 λεπτά από το σπίτι και αμέσως αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι πολύ μακρυά, χαμένος και αποκομμένος απ όλα.  Το κλίμα, τα δένδρα, η ησυχία, η θέα όλα συνθέτουν ένα όμορφο σκηνικό για όποιον θέλει να σκεφτεί, να ταξιδέψει, να μελαγχολίσει.

Μου αρέσουν τα κινήματα. Βλέπω κόσμο πολιτικοποιημένο (λίγοι μεν) που οργανώνεται και προσπαθεί να αλλάξει κάτι σε αυτήν την γαμημένη κατάσταση. Αν είναι κάτι που σιχαίνομαι αυτό είναι η απάθεια,κόσμος μικροαστικός κλεισμένος στο γυάλινο κλουβάκι του που έχει παραδοθεί απο καιρό σε μια μοιρολατρική αποδοχή της ισχύουσας κατάστασης. Βλέποντας τέτοια άτομα καθημερινά, είναι μεγάλη παρηγοριά να ξέρεις ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά, ότι υπάρχουν άτομα με ανεπτυγμένη κοινωνική συνείδηση που συμμερίζονται τις ίδιες ανησυχίες με σένα.

Μου αρέσει η πληθώρα επιλογών. Βαριέμαι Εξάρχεια, πηγαίνω Γκάζι, βαριέμαι Γκάζι πηγαίνω Θησείο, βαριέμαι και εκεί ξέρω ότι θα με βγάλει κάπου αλλού ο δρόμος σε κάποιο αλλο μέρος που δεν θα έχω ακόμα ανακαλύψει. Είναι πολύ ωραίο να γνωρίζεις ότι... δεν γνωρίζεις τα πάντα για την πόλη που μένεις , σε εξιτάρει και δεν σε κάνει να πλήττεις ποτέ.

Μου αρέσει το Κ44 (δεν θα μπορούσα να μην το αναφέρω). Αν και έχει αρκετά χαλάσει σαν μαγαζί, για κάποιο ανεξήγητο λόγο με τραβάει  κάθε φορά. Ίσως είναι η αλλόκοτη ατμόσφαιρα, το τελείως χύμα κλίμα που επικρατεί και έτσι αφήνεσαι ελεύθερος , δεν σε νοιάζει τι εντύπωση θα δώσεις στον άλλο, ούτε θα το πολυσκεφτείς αν θα πας να πιάσεις κουβέντα  στην κοπελιά δίπλα. Τουλάχιστον εγώ αυτό το συμπέρασμα έβγαλα κρίνοντας από τις ατάκες που ακούω κάθε φορά εκεί...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου