Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

...και δεν γυρίσατε ποτέ

Ήταν Κυριακή βράδυ, μία ακόμη από αυτές τις απαίσιες Κυριακές που γυρνάς μέσα στο σπίτι κ δεν έχεις τι να κάνεις. Σας έβλεπα που τρέχατε γ να ετοιμάσετε τα πράγματά σας, μια μικρή βαλίτσα και λίγα ρούχα, έτσι κ αλλιώς δεν θα ήταν για πολλές μέρες. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα είχατε επιστρέψει.

Σας είχα γράψει και δύο cd για τον δρόμο, είναι μεγάλη η απόσταση και θέλατε να ακούτε κάτι. Ήταν απ΄πο μια συλλογή που μόλις είχα κατεβάσει. καθόμουν στον υπολογιστή και μου ανοίγατε το ψυγείο δείχνοντάς μου το φαγητό που μας είχατε ετοιμάσει για την εβδομάδα. μετά μου δείχνατε τα ρούχα των παιδιών γ να τους ντύνω πριν πάνε σχολείο. Δεν ήταν η πρώτη φορά που φεύγατε σκεφτόμουν, τα έχω ξανακάνει αυτά. Πέντε μέρες λείπατε και μετά επιστρέφατε.

Έχει πάει αργά, φωνάζατε μέχρι τελευταία στιγμή τον μικρό να κάνει τα μαθήματά του γιατί ως συνήθως ποτέ δεν τελειώνει στην ώρα του. " τί θα κάνω με αυτό το παιδί?" λέγατε και ξαναλέγατε. Αυτός ήταν κάπου χαμένος στα παιχνίδια του, φτιάχνοντας διαστημόπλοια και δεν σας άκουγε ποτέ.

Δεν  θέλατε να φύγετε, γυρνούσατε και ξαναγυρνούσατε το σπίτι μη τυχόν κ είχατε ξεχάσει να μας ετοιμάσετε κάτι.  δεν ανησυχούσα, κ αν είχατε ξεχάσει κάτι θα το έφτιαχνα εγώ. Δεν ήταν η πρώτη φορά που φεύγατε.

Έχει πάει αργά και η τηλεόραση δεν έχει τίποτε ενδιαφέρον. Άλλη μια βαρετή Κυριακή έφτασε στο τέλος της. Τα παιδιά είχαν σχολείο και εσείς ταξίδι, φεύγατε ξημερώματα γιατί θέλατε να περάσετε περισσότερο χρόνο μαζί μας. Δεν νιώθατε καλά να μας αφήνετε μόνους μας το βράδυ. σκόπευα να μείνω μέχρι την επόμενη εβδομάδα για να σας δω λίγο ακόμα.

Το πρωί τα παιδιά πήγαν σχολείο, εσείς φύγατε κ εγώ ξύπνησα. Δεν γυρίσατε ποτέ.

1 σχόλιο: